Çıplak bir yalnızlık yağıyor üstüme, damlaları delip geçiyor ruhumu. Kadife şarkılar mırıldanıyor Tanrı, ayaz karanlıklarda boğulurken bedenim.
 Çürüyorum, 
Çürüyorsunuz …Beynimin kıvrımlarından çamurlu fikirler sızıyor, yeni doğan güneşin rengine inat. Ve yine en günahkar ben olacaktım perde indiğinde.Toprak kokusu yerini ceset kokusuna bıraktığında kimse kalmamıştır mezarlıkta ve kimse kendine yakın bulmamıştır mezarcıyı.
Oysa… 
Oysa sefil bedenler çürüyüp kurtlanırken, yine mezarcı örtecekti üstünü üşümesinler diye.