Çürüklerinin ulaşamadığı ölü bakışlarından süzüleceksin.
Boğulurken sesin gırtlağına yapışacak.
Acı kokuyor ellerin, boğazın ağzının duvarlarını yırtıyor.
Söküp atamadığın o gölgeler duvarlara sürünüyor.
Çürümüş yarıklarının buharlaşan havadaki imgesisin.
Sinirlerin renk atıyor; kendi dilin acımaz.

İhtimallere karşı attığın çığlıklar,
Ceset rengi, ütüsüz bedenin yırtık kısmından kan kaçırıyor.
İçindeki yaşam her an kalacak.
Gözlerini açmadan ay girmeyecek bedenine
ve körebe.
Durmak bilmeyen kusmalarısın tanımadığın insanların. Tanı.

Yırtılıyor ufuk.
Gök meme uçlarında dans ediyor yerkürenin.
Otururken Tanrı’ın karşısında, gözlerini açar ve çekersin ölümü içine.
İçin asla durmaz.
Tümörlü bacaklarını kullanmayı öğrenen beynine ilaçlar tecavüz eder