Dışarda çakan şimşek, fotoğraf makinesinin flaşını anımsatıyor."Zevk alıyorsun bundan, değil mi? Başka pozlar da vermemi ister misin Tanrı’m?"Hayli sarhoşum.Duvarın kenarına dizdiğim boş şişeler, hala hayatını alt üst ettiğim kadınların kokusuna yetişemedi.Masada duran paketten bir sigara daha eksilirken, odaya hakim duman hüzmesi bir kat daha kalınlaşıyor.Biraz daha karardı oda. Camı açıp haykırabilirim;
"Huzurlu musunuz orospu çocukları? Rahat uyuyor musunuz?!"
Ya da kendimi aşağı bırakabilirim. 
Neyse…
Bir sigara daha yakabiliyorum.
Evet, bunu başarabilirim.
Bu gece öleceğim.
Cesedim kokana kadar nerede olduğumu bilmeyecek kimse..
Koku demişken, saçını kendi kesen, makyaj yapmasını pek bilmeyen, içindeki tüm tenleri içine kusan, siyah giyen, kırmızı süren, mor kokan kadınlar ölmesin..