Gidesim var çok uzaklara
kimsenin olmadığı
kavramların soyutlaştığı diyarlara.
Ruhumun Bedenim İle Hesaplaşacağı Ücra bir kafese
umudumun kaderim ile karışılacağı hüsran bir kefene.
bilmediğim yollara ve dudaklara hiç binmediğim o ufak uçaklara
hiç var olmamış bir kavram olmalıyım karanlıktan gelip loşluğa sürünen.
ihtiyacım var kaderin ağlarını bileklerimden kesmek için bıçaklara.
görünen dünya değil malesef o sadece görülen.
ölen bedenler ile görülen sesizlikte hayyaller var boğulan ardından gömülen.
içimde sensizlik var sen nesin? sizlik olmak zor gibi
sis var dışarda sisin sesinde bile sizden gelen tiz lik var.
masanın bir uçunda uçurum bir yanında uçurtma.
yaşama bağlanmalıyım yaşamam gerek bir daha
hayatan kopmalıyım solmalıyım son defa karanlık olmalıyım
gece gibi uzay gibi uzak gibi ırak gibi yok olmalı
son tren gelmeden önce raylara atlamalı
kadere inat ölmelimiyiz acaba tanrının gözünde önemlimiyiz.
peki bu ruh hali ile bir hayli iyi miyiz?
hiç sanmıyorum. sanırsam yokum ya da yokuz.
sizlik olmak zor.